Jiwithe Kawiyak Adare

ජීවිතේ කවියක්

ආදරේ සොඳුරුතම වදනක්

කඳුලැලි බිඳක් හසරැලි පොදක්

එකට එක්වූ විට දැනෙයි

පෙර නොවිදි රසයක්

පසුපසින් හබා එන අතවර

හැරදමායා නොහැක බෝදුර

දුක ද ඉවසා දරා ගන්නට

සිතට බල කරනා

හැඟුම් මව දිව මැවී කවිකම

සෙනෙහසින් රැදී උන් එක දන

පලා යයි නොකියාම ඈතක

පවුරු පදනම් බිදී දස අත

විසිර යන යාමේ

කවුරු නම් ලංවේද තනියට